Kαλημέρα φίλοι μου!
Σαββατ, 05/05/2012


Το σαβ/κο τελικά μας άρχισε με τον καλύτερο τρόπο. Άλλο ένα ταμείο από τον MASOU
με την γνωστή του τριάδα (ΤΡΟΥΑ 1, ΚΑΛΜΑΡ OVER, ΣΕΛΜΠΟΥΡΝ OVER).
Πολύ καλά πήγε και ο pepe με 3 στα 4 με το over της Χάβρη να του στερεί το απόλυτο.


Kύπελλο Αγγλίας: Ο θεσμός των εκπλήξεων

Δικαίωμα στο όνειρο. Δαβίδ εναντίον Γολιάθ. Αυτοί ίσως θα μπορούσαν να ήταν οι συνοδευτικοί-επεξηγηματικοί τίτλοι του Κυπέλλου Αγγλίας, ο oποίος αποτελεί τον αρχαιότερο ποδοσφαιρικό θεσμό στην υφήλιο. Όσα χρόνια και αν έχουν περάσει ο συγκεκριμένος θεσμός έχει διατηρήσει στο ακέραιο τη μαγεία του. Δίκαια του έχει αποδοθεί ο χαρακτηρισμός “θεσμός των εκπλήξεων” μιας και μέσω του FA Cup δίνεται η δυνατότητα στους επονομαζόμενους “μικρούς” να διεκδικήσουν το όνειρο τους απέναντι στους “μεγάλους”.

 Το γεγονός ότι 42 διαφορετικές ομάδες έχουν κατακτήσει το Κύπελλο Αγγλίας από το 1872 οπότε και ξεκίνησε αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για προβλέψεις. Φέτος τόσο η Λίβερπουλ όσο και η Τσέλσι “διένυσαν την απαιτούμενη απόσταση” φτάνοντας από π στο Wembley. Δείτε μερικούς από τους αξέχαστους τελικούς...

 

Cardiff-Arsenal 1-0 (1927): Το Κύπελλο για μοναδική φορά σε χέρια Ουαλών

 Μπορεί να έχουν περάσει 81 ολόκληρα χρόνια από τη διεξαγωγή του συγκεκριμένου τελικού, αλλά δεν παύει να αποτελεί έκπληξη και να εμπεριέχει ακόμα ιδιαιτερότητες. Η Cardiff πανηγύρισε την κατάκτηση του τροπαίου και παραμένει μέχρι σήμερα η μόνη μη-Αγγλική ομάδα που έχει καταφέρει να σηκώσει το Κύπελλο του αρχαιότερου ποδοσφαιρικού θεσμού. 

 Με ένα τυχερό γκολ του Ferguson στο 74’ οι Ουαλοί κατάφεραν να επικρατήσουν της Arsenal η οποία ήδη είχε αρχίσει να γίνεται ένα μεγάλο club υπό τις οδηγίες του θρυλικού Herbert Chapman. Η Cardiff στο φετινό τελικό έχει τη δυνατότητα να επαναλάβει ξανά εκείνον τον θρίαμβο, αυτήν τη φορά απέναντι στην Portsmouth, και να φέρει το Κύπελλο έπειτα από πάρα πολλά χρόνια και πάλι στην Ουαλία.

Sunderland-Leeds Utd 1-0 (1973): Η ήττα της μεγάλης Leeds του Don Revie

 Αυτός ο τελικός κι αν είναι έκπληξη μεγατόνων! Η θρυλική εκείνη την εποχή Leeds United του τεράστιου Don Revie γνώρισε την ήττα με 1-0 από τη Sunderland που εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στη δεύτερη κατηγορία. Τα “Παγώνια” ήταν το απόλυτο φαβορί για να σηκώσουν το τρόπαιο έχοντας στις τάξεις τους παίκτες όπως τον Lorimer, τoν Gray και τον αρχηγό της ομάδας τον Bremner. 

 Το παιχνίδι ξεκίνησε υπό καταρρακτώδη βροχή με τη Leeds να βρίσκεται στην επίθεση και τη Sunderland να προσπαθεί με αντεπιθέσεις. Τελικά το αουτσάιντερ της αναμέτρησης κατάφερε να προηγηθεί στο 30’ με τέρμα του Porterfieldπου έμελλε να είναι και το μοναδικό της συνάντησης, χαρίζοντας έτσι στις “Μαύρες Γάτες” το Κύπελλο. Καθοριστική σε αυτόν τον τελικό ήταν και η απόκρουση του τερματοφύλακα της Sunderland, Montgomery ο οποίος στο 70’ κράτησε ζωντανή την ομάδα του σε δυνατό σουτ του Lorimer.

Southampton-Manchester Utd 1-0 (1976): Το…θαύμα των “Αγίων”

 Ακόμα μία αναμέτρηση που είχε τον χαρακτήρα “Δαβίδ εναντίον Γολιάθ” ήταν αυτή του τελικού του 1976 μεταξύ τηςSouthampton και της Manchester United. Μπορεί αυτή να ήταν η πρώτη χρονιά για τους “Κόκκινους Διαβόλους” που ξαναβρίσκονταν στην πρώτη κατηγορία μετά τον υποβιβασμό τους από τον Denis Law και τη Manchester Cityτο 1974, αλλά αυτό δεν τους απαγόρευε σε καμία περίπτωση να έχουν τον ρόλο του φαβορί έναντι των “Αγίων” που αγωνιζόντουσαν στη δεύτερη κατηγορία.

  Με παίκτες όπως ο Lou Macari, o Steve Coppell και ο Gordon Hill, η United είχε σαφές προβάδισμα έναντι της Southampton. Κι όμως οι “Άγιοι” ήταν αυτοί που κάνανε την έκπληξη επικρατώντας με 1-0 με τέρμα του Stokes στο83’. Ήταν ένα παιχνίδι που είχε αρκετά καλό ρυθμό και φάσεις, οι περισσότερες από την πλευρά της Manchester Utd, η οποία όμως δεν κατάφερε να τις εκμεταλλευτεί με αποτέλεσμα να το πληρώσει.

 Coventry-Tottenham 3-2 (1987): Έγραψαν ιστορία οι “Γαλάζιοι Ουρανοί”….

  Το γεγονός ότι η Τοttenham είχε το απόλυτο στους τελικούς που είχε συμμετάσχει, έχοντας εμπλουτίσει την τροπαιοθήκη της με 7 κύπελλα, μαρτυρούσε ποια ομάδα είχε τον τίτλο του απόλυτου φαβορί. Η έτερη φιναλίστ του Κυπέλλου, Coventry, έχοντας αποκλείσει στον τέταρτο γύρο τη Manchester United μέσα στο Οld Traffordαποδείκνυε ότι εκείνη τη χρονιά “το όνομα της ήταν γραμμένο στο Κύπελλο” όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο προπονητής της ομάδας, John Sillett. O τελικός ανάμεσα στους δύο συλλόγους στο Wembley διέθετε τα απαραίτητα εκείνα στοιχεία που απαιτούνται σε μια “υπερπαραγωγή”. 

  Η τεχνική κατάρτιση που διέθεταν ποδοσφαιριστές της Tottenham όπως οι Hoddle, Waddle, Ardiles και o δεινός εκτελεστής C.Allen συνδυαζόταν με τη ψυχική δύναμη και το πάθος των παικτών της Coventry να κατακτήσουν τον πρώτο τελικό στην ιστορία τους. Το αυτογκόλ του αμυντικού της Tottenham, Mabbutt στην διάρκεια της παράτασης έκρινε τον νικητή. Στην περίοδο του 90λεπτου τα “σπιρούνια” είχαν προηγηθεί δις με τα τέρματα των C.Allen και  Mabbutt για να ισοφαρίσουν οι “γαλάζιοι ουρανοί” πρώτα με τον Bennett ενώ ο Houchen έγραψε το 2-2 με πανέμορφη κεφαλιά. Νικητής για άλλη μια φορά ο Δαβίδ.

Wimbledon- Liverpool 1-0 (1988) : Mία Wimbledon βγαλμένη από παραμύθι…

  H Liverpool έχοντας εξασφαλίσει το πρωτάθλημα της σαιζόν 87-88 προσέβλεπε στην κατάκτηση του πανάρχαιου θεσμού απέναντι στην άσημη Wimbledon με στόχο να φτάσει στην κατάκτηση του δεύτερου double μέσα σε τρία χρόνια.  H oμάδα από το ήσυχο προάστιο του Λονδίνου, αν και πέντε χρόνια πριν την αξιοπρόσεκτη πορεία στον τελικό αγωνιζόταν στην τέταρτη κατηγορία, σημείωσε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις κερδίζοντας το τρόπαιο. Η Wimbledon βρήκε στο πρόσωπο των Beasant και Sanchez τους ήρωες του παραμυθιού που την κράτησαν ζωντανή. 

Το πολύτιμο τέρμα επετεύχθη στο 37 όταν ο Wise από εκτέλεση φάουλ βρήκε τον Sanchez o οποίος έστειλε με κεφαλιά την μπάλα στα δίχτυα του Grobbelaar. Περισσότερο σημαντικές αποδείχθηκαν όμως οι αποκρούσεις του πανύψηλου τερματοφύλακα, Beasant ο οποίος στο δεύτερο μέρος απέκρουσε το πέναλτι του Aldridge όντας ο πρώτος που αποκρούει πέναλτι σε τελικό. Λίγα λεπτά μετά τη λήξη της αναμέτρησης ο Beasant έμενε στην ιστορία ως ο πρώτος τερματοφύλακας που σήκωνε στα χέρια του ως αρχηγός το τρόπαιο μπροστά σε 37,000 φίλους της ομάδας που βρίσκονταν στο Wembley.