Καλημέρα φίλοι μου!

Εθνική Ελλάδος: Τέλος η προετοιμασία, αρχίζει το EURO....

Η προετοιμασία για την Εθνική μας ομάδα τελείωσε και όλοι πλέον ετοιμάζονται για το ταξίδι στην Πολωνία και τους αγώνες στη φάση των ομίλων του Euro2012. Η τελική επιλογή των 23 ποδοσφαιριστών έχει αρκετές τακτικές αναγνώσεις. Στο μυαλό του ομοσπονδιακού προπονητή υπάρχει η πεποίθηση ότι έχει παίκτες που μπορούν να εφαρμόσουν περισσότερα από ένα σύστημα στην διάρκεια ενός παιχνιδιού.

Οι παίκτες που επιλέχθηκαν από τον Φερνάντο Σάντος είναι:
Τερματοφύλακες: Κώστας Χαλκιάς, Μιχάλης Σηφάκης, Αλέξανδρος Τζόρβας,
Αμυντικοί: Βασίλης Τοροσίδης, Αβραάμ Παπαδόπουλος, Σωκράτης Παπασταθόπουλος, ΚυριάκοςΠαπαδόπουλος, Στέλιος Μαλεζάς, Χοσέ Χολέμπας, Γιώργος Τζαβέλλας
Κεντρικοί: Γρηγόρης Μάκος, Γιάννης Μανιάτης, Κώστας Κατσουράνης, Γιώργος Καραγκούνης, ΓιώργοςΦωτάκης, Κώστας Φορτούνης, Σωτήρης Νίνης, Γιάννης Φετφατζίδης
Επιθετικοί: Γιώργος Σαμαράς, Δημήτρης Σαλπιγγίδης, Φάνης Γκέκας, Νίκος Λυμπερόπουλος και ΚώσταςΜήτρογλου.

Οι ενστάσεις

Από την προεπιλογή του προπονητή ξεκίνησε, όπως πάντα, η συζήτηση αν θα έπρεπε να κληθεί ο τάδε ή ο δείνα σε συγκεκριμένη θέση, τι μπορεί να προσφέρει αυτός που κλήθηκε, αν υπάρχει κονκλάβιο που αποφασίζει ποιος θα κληθεί, αν εξυπηρετούνται συμφέροντα ομάδων κ.λ.π. Θεωρώ ότι η Εθνική απαρτίζεται από τους 23 καλύτερους ποδοσφαιριστές που θα μπορούσε να έχει αυτή τη στιγμή για να ανταπεξέλθει σε μία σειρά αγώνων όπως το Euro.

Η θέση του τερματοφύλακα είναι ιδιαίτερη, αφορά όλη την ομάδα και ο προπονητής έκρινε το αυτονόητο

Η συζήτηση για τους τερματοφύλακες έγινε χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός αντίλογος. Οι δύο που δεν κλήθηκαν (Χιώτης και Βελλίδης) μπορεί την φετινή περίοδο να έκαναν μία καλή χρονιά αλλά στερούνται βασικών χαρακτηριστικών, ώστε να θεωρήσουμε ότι είναι αδικία η μη συμμετοχής τους στην αποστολή. Καταρχήν και οι δύο θα έμπαιναν στην ομάδα ως δεύτερη και τρίτη επιλογή. Οι επιλογές τριών έμπειρων, με γνωστά μειονεκτήματα, που έχουν βγάλει ο καθένας απ’ αυτούς, ένα Μουντιάλ, την προκριματική φάση του Euro, γνωρίζονται με τους συμπαίκτες τους στην άμυνα πολύ καλύτερα απ’ ότι ένας νεοφερμένος, είναι κριτήρια που δεν πρέπει να τα προσπερνάμε χωρίς αξιολόγηση. Η θέση του τερματοφύλακα είναι ιδιαίτερη, αφορά όλη την ομάδα και ο προπονητής έκρινε το αυτονόητο. Άλλωστε όσο ρίσκο είναι να καλούνταν παίκτης που δεν έχει παίξει με την Εθνική , άλλο τόσο και μικρότερο είναι να κληθούν παίκτες που γνωρίζουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν σε μία τέτοια διοργάνωση.

Για τον Χριστοδουλόπουλο ακούστηκαν κάποιες φωνές αλλά η σύγκριση με τους παίκτες που κλήθηκαν, τον αφήνει εκτός αποστολής. Δεν είναι καλύτερος του Σαμαρά, του Φετφατζίδη, του Σαλπιγγίδη, του Νίνη. Οπότε και η χρησιμότητα του δεν προκύπτει φανερή σε μία ενδεκάδα που πρώτο μέλημα θα είναι η άμυνα και λιγότερο η επίθεση. Για τον Αθανασιάδη ισχύει ότι και για τον Χριστοδουλόπουλο. Δεν δείχνει καλύτερος από τους επιθετικούς που κλήθηκαν.

Η πρόθεση του Σάντος, μέσα από τις κλήσεις του είναι να διεκδικήσει ότι περισσότερο μπορεί στο τουρνουά. Πάντρεψε εμπειρία με ενθουσιασμό, ταλέντο με δύναμη, παίκτες με δυνατότητα παιχνιδιού πέρα από μία θέση, διάθεση για διάκριση από τους συμμετέχοντες, κάτι που είναι απαραίτητο όταν θέλει κάποιος να πετύχει, προώθησε νέους στη ομάδα που θα αποτελέσουν την συνέχεια της ομάδας για τον Σεπτέμβριο, όταν και ξεκινάνε τα προκριματικά του Μουντιάλ για το 2014.

Οι τακτικές του Σάντος

Το συμπέρασμα από τα δύο φιλικά της Εθνικής είναι ότι ο προπονητής θα στηριχθεί σε δύο βασικά συστήματα. Στο4-3-3 και όταν το επιβάλουν οι συνθήκες σε 4-4-2. Το 4-3-3 κατάφερε να το προσαρμόσει με παίκτες που μπορούν να τρέξουν στην γραμμή του πλαγίου και να εκμεταλλευτούν την ταχύτητα τους, να επιστρέφουν στην άμυνα για να μην δημιουργούνται κενά, να εκμεταλλεύεται μεγάλες μπαλιές από την άμυνα για γρήγορες αντεπιθέσεις, να έχει στον άξονα πάντα δύο παίκτες για έλεγχο του κέντρου, η τοποθέτηση των αμυντικών «ψηλά» για να κλείσουν οι αποστάσεις των μεταξύ των γραμμών, προώθηση των πλάγιων αμυντικών για overlap. Όλα αυτά δίνουν την εικόνα ομάδας με συνοχή και κάλυψης όλου του χώρου στο γήπεδο.

Βασική λειτουργία στην συνδυασμένη άμυνα ζώνης που εφαρμόζει είναι η επιτήρηση των αντιπάλων σε μαρκάρισμα man to man στα πλάγια και κλείσιμο χώρων στον άξονα. Η συνδυασμένη αυτή άμυνα απαιτεί από τους πλάγιους περισσότερο τρέξιμο σε όλο το μήκος του γηπέδου και προσήλωση στο πλάνο.Οποιαδήποτε αδράνεια τους δημιουργεί κενό στην άμυνα με αποτέλεσμα να πλεονεκτούν οι αντίπαλοι έξω από την περιοχή.

Στην επίθεση το σύστημα έχει εφαρμογή με πλάγιες επιθέσεις και διεισδύσεις προς την περιοχή. Το μειονέκτημα της επιθετικής λειτουργίας είναι ότι λείπει ο κρυφός κυνηγός που μπορεί να «πατήσει» περιοχή , από τον άξονα, να παίξει χωρίς αντίπαλο και να είναι ο επιπλέον παίκτης που μπορεί να απειλήσει την αντίπαλη εστία. Γενικότερα στην επίθεση ο Σάντος δίνει βάρος στην γρήγορη εναλλαγή της μπάλας έξω από την περιοχή, ώστε με κάθετη μπαλιά ή ατομική προσπάθεια, ο παίκτης να βρεθεί μέσα στην περιοχή με χώρο λόγω του ότι η άμυνα των αντιπάλων έχει προσαρμοστεί στις κινήσεις ανάμεσα στον χώρο του κέντρου και της μεγάλης περιοχής. Επίθεση με τρεις παίκτες. Δύσκολο αλλά με λίγη τύχη αποτελεσματικό.

Οι σκόρερ της Ελλάδος στα προκριματικά του Euro2012

Στο 4-4-2 τα τακτικά ζητήματα είναι πιο απλά και εξόχως ενδιαφέροντα. Με βάση το ρόστερ της ομάδας προκύπτει μία πολύ επιθετική λειτουργία με πιθανή προβληματική κατοχή και κυκλοφορία μπάλας με το πέρασμα του χρόνου στο παιχνίδι. Πέρα του αμυντικού ρίσκο , υπάρχει η δυσλειτουργία της αργής ανάπτυξης από πίσω λόγω της πίεσης που θα παίξουν οι αντίπαλοι στους δύο κεντρώους παίκτες. Στην επίθεση υπάρχει η επιλογή των δύο σέντερ φορ σε συνδυασμούς , «ψηλός κοντός», «ψηλός με ψηλό», «κοντός με κοντό», «γρήγορος με αργό» αλλά το ζητούμενο είναι αν θα μπορούν να συνεργαστούν, ειδικά αν οι επιθέσεις γίνονται σε οργανωμένες άμυνες. Ο Σαλπιγγίδης με τον Γκέκα παίζουν στο όριο του off-side, ο Σαμαράς με τον Μήτρογλου ζητάνε μπάλα για να μπορέσουν να επιτεθούν οπότε είναι κατανοητό ότι αυτό το σύστημα θα εφαρμοστεί σε περίπτωση που η ομάδα θα χρειάζεται να πετύχει τέρμα.

Το 4-2-3-1 απορρίπτεται ως μη εφαρμόσιμο ειδικά για την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Το δυνατό σημείο της Εθνικής, προίκα του Ότο Ρεχάγκελ, είναι η ανασταλτική λειτουργία της και η πίστη στο σχέδιο και στις δυνατότητες της. Οι Αβραάμ, Σωκράτης και Κυριάκος για το κέντρο της άμυνας, Τοροσίδης, Μανιάτης, Χολέμπας, Τζαβέλλας έδειξαν ότι έχουν όλα τα εχέγγυα για να παρουσιάσουν μία αμυντική γραμμή που ακόμα και σε κατάσταση πίεσης μπορούν αν ανταπεξέλθουν ικανοποιητικά. Ομάδα που δεν δέχεται εύκολα τέρμα έχει την τύχη του παιχνιδιού στα χέρια της. Όταν η Εθνική έχει το παιχνίδι στο μέρος της τότε μία φάση είναι αρκετή για να κερδίσει. Το έχει κάνει μπορεί να το ξανακάνει.

Συμπέρασμα

Η Εθνική γράφει ιστορία με την επιτυχία της να εμφανίζεται για τρίτη συνεχόμενη φορά σε τελική φάση Euro. Ξέρουμε τι περιμένουμε να δούμε, οι αντίπαλοι γνωρίζουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν οπότε η πιθανότητα έκπληξης είναι μηδαμινή. Έστω και έτσι όμως οι αστάθμητοι παράγοντες είναι πολλοί και σχεδόν πάντα καθορίζουν το αποτέλεσμα ενός αγώνα. Γι’ αυτό δεν αποκλείεται να δούμε την ομάδα να πάει ψηλά, όπως δεν αποκλείεται να μην μπορέσει να προχωρήσει. Όλα είναι ανοιχτά , οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες αλλά το σίγουρο είναι ότι η Εθνικής μας δεν είναι εύκολος αντίπαλος για κανέναν.
Καλή επιτυχία στην ομάδα μας.

Υ.Γ. Το θαύμα του 2004 το ξέρουμε όλοι και το ζήσαμε τόσο έντονα που θα μείνει αξέχαστο σε όλους. Αυτό που ποτέ δεν αναδείξαμε είναι τι σημαίνει να το έχει καταφέρει μία χώρα. Τα σύνθημα, που ακουγόταν στην Αυστρία στο Euro 2008, στην γέφυρα που ενώνει την παλιά πόλη του Σάλτσμπουργκ με την νέα, απέναντι στους Σουηδούς ήταν «δεν θα πάρεις κύπελλο ποτέ Σουηδέ – Σουηδέ».

Πόσοι φίλαθλοι από τις χώρες της Ευρώπης μπορούν να το τραγουδάνε πικάροντας τους αντιπάλους?

Πίστη και αισιοδοξία για κάτι που το ξέρουμε και το έχουμε κάνει. Και αν δεν το καταφέρουμε δεν πειράζει. Την επόμενη φορά.